Polen in Greenpoint

De douanebeambte op JFK heette me pas hartelijk welkom in de Verenigde Staten nadat hij m’n vingerafdrukken en foto had genomen en me had uitgevraagd over wat mijn beroep was, wat ik kwam doen, waar dan en met wie. Mijn rugzak lag gelukkig al vooraan te dringen op de bagageband, er werd nog met een half oog naar gekeken door een andere douanebeambte en toen kon ik gaan, de wijde Amerikaanse wereld in. Tien stappen buiten de controlezone werd ik flux door iemand die daarvoor betaald krijgt naar een eigele taxi gedirigeerd. Ik had amper tegen de chauffeur verzucht hoe warm het hier wel niet was of hup, daar gingen alle ramen open en moest ik me vasthouden om niet weg te waaien terwijl hij op topsnelheid de highway op koerste. Halverwege de dodemansrit lag daar opeens in de verte het bekende silhouet van Manhattan, een veelvormige reeks hoge pijlers in een verder laag landschap. Wow, ik ben er echt!
Voor veertig dollar was ik in no time op mijn bestemming, hoek Manhattan Ave en Greenpoint Ave, Brooklyn, NY. De bruine deur naar Jeanne’s appartement, naast het even bruine Italiaanse restaurant van haar huisbaas Emilio, was niet moeilijk te vinden. M’n buren in het donkerbruine trappenhuis blijken twee tandartsen te zijn, ‘Dr. R. Sterinbach’ en ‘Dr. Boris Magid’. Als ik kiespijn krijg zit ik dus goed.

Greenpoint is van oudsher een Poolse buurt en dat merk je nog aan alles. Aan de overkant staat een mooie Poolse katholieke kerk van rode en witte baksteen. In het supermarktje hier beneden verkopen twee chagrijnige Poolse meisjes Poolse producten (rode borsjt). De jongen van de elektronicazaak waar ik vanmiddag een stekkertje voor mijn laptop kocht vroeg met een dik Slavisch accent of ik uit Duitsland kwam. 'You have a German accent,' hield hij vol, ook toen ik zei dat ik uit Nederland kwam. 'And you are from Poland,' zei ik, waarop hij knikte maar wel met een gezicht alsof ik hem beledigd had. Hij is nu tenslotte toch Amerikaan?